روبرتو باجو، بازیکن فراموش نشدنی تاریخ فوتبال ایتالیا در اظهارنظر جنجالی کنار رفتنش از جام جهانی 2002 را به کالچوپولی، پرونده‌ی فساد ورزشی و تبانی ربط داد.
تابستان گذشته کالچو پولی گریبان باشگاه‌های بزرگ ایتالیا، نظیر یوونتوس و میلان را گرفت و دست‌های پشت پرده از مافیا را آشکار کرد.
در جام‌جهانی ژاپن و کره‌ی جنوبی، جووانی تراپاتونی درخواست هواداران و رسانه‌ها برای بازگرداندن روبرتو باجو به تیم ملی را نادیده گرفت.
در دادگاه کالچوپولی به روشنی اتهام راهیابی بعضی از بازیکنان به تیم ملی با نفوذ نمایندگان و باشگاه‌هایشان ثابت شد. باجو در این باره گفت:« با دیدن اتفاق‌هایی که اخیرا رخ داده، به یاد جام‌جهانی 2002 می‌افتم. من را از تیم ملی کنار گذاشتند، هنوز نمی‌دانم چرا.»
با این حال باجو از این بابت افسوس نمی‌خورد تنها حسرت او از دست دادن ضربه پنالتی در دیدار پایانی جام جهانی 1994 برابر برزیل است؛ روزی که رویای ایتالیایی‌ها را بر باد داد:« تنها یک صحنه است که می‌خواهم از زندگی‌ام پاک شود، آن هم آن ضربه‌ی پنالتی است.»
باجو که یکشنبه چهل ساله می‌شود، بسیاری از هم تیمی‌هایش مانند روبرتو دونادونی، روبرتو مانچینی و کارلو آنچلوتی را مربیان موفقی می‌بیند. سایرین هم مانند میشل پلاتینی، رییس تازه وارد یوفا، نقش‌های مدیریتی دارند؛ با این حال او نمی‌خواهد به دنیای ورزش بازگردد:« آنهایی که با این فوتبال زندگی کرده‌اند و می‌دانند چگونه از پس این محیط پیچیده برآیند، تجربه‌هایی دارند که می‌تواند برای همه مفید باشد.»
باجو درباره‌ی خشونت, مشکل تازه‌ی کالچو که به تازگی جان یک افسر پلیس را گرفت هم اظهارنظر کرد:« فوتبال مهم‌ترین عنصرش را از دست داده؛ شور و هیجان. فکر می‌کنم که این پایه و اساسی است که ساختمان را روی آن بنا می‌کند. باید بار دیگر شروع کنیم، آنهایی که بیرون ورزش هستند, نمی‌توانند تفاوت نامحسوس سیاه و سپید را تشخیص دهند. زندگی در دنیایی که در آن به اندازه‌ی کافی شور و هیجان وجود نداشته باشد، سخت است.»
روبرتو باجو برای بازگشت به فوتبال بسیار محتاط است. او گفت:« باید سخت فکر کنم که در گام بعدی چه کنم. این موضوع دشواری است و هر اشتباه می‌تواند بسیار گران تمام شود.»
